“Wait lang, wait lang gud! Asa, asa diay ta muadto oy?! Kabibo ba!”

Wala nako ganahi sa pagguyod sa akoa ni Pipay. Mamirthday daw lage mi pero mura man ko niya’g ginahimong anak nga uban sa pamalengke.

“Oops, oops. Nagsabot na ta ha? Wala say mag-binuang. Dapat well-mannered ta, dapat sosyal ta.”

Ikapila na niya nga reminder sa akoa. Kay daw lage dili ni basta-basta nga party. Hawud daw ug mga handa, hawud ug mga bisita. Gipahiram sad ko niya’g sanina, libre nasad ug make-up para lang jud aning birthday ha.

Unlike sa mga birthday namong ginaadtuan nga sudlay ug pulbo ra, choks na.

“Dali lang, asa diay ta muadto? Mura jud ka’g buang ay! Iingon nalang diay nimo sa akoa?!” ningsinggit na jud kog pina-Morisette kay naalibadbaran nako.

“Makikaon ta dzai. Mamirthday ra gud ta. Pero lahi ni nga birthday karun, bongga ni. Mamaera mga tao diri. Sunod nalang nuh, mura sa’g di ka muhabhab dah!”

Nagdali namig lakang kay naghulat na daw didto si Pipay, amoang isa ka bestfriend nga maoy reporter sa mga birthday sa amoang barangay.

Siya amoang credible and reliable source sa pagpangasay. Pero ayaw ni siya i-underestimate ha? Gwapa ni, brayt pa. Campus journalist ug nakadaog na sa NSPC.

Pagkaabot namo sa lugar, naa ra sa gawas si Pipay. Kagaina pang naghulat sa amoa.

“Daghan tao sa sulod? Naa na ba siya?” maong pangutana ni Piling.

“Oo. Kagaina ra daw naabot. Kagaina pa gani naghulat anang kurdapya.”

Medyo na-curious ko sa iyahang gina-mean pero wala nalang nako gipansin.

“Di ba ilahang Nanay Karding man ni? Kinsa’y nagbirthday?”

Chaka na, mura kog hangin. Wala ko nila gipansin.

“Dali namo oy. Basig pansit nasad ang mabilin sa atoa ani.” unya nagleader-leader na ug sulod si Pipay sunod si Piling.

Mura man kog naulaw oy.

As in, baga man unta kog nawong noh pero mura’g lahi ra jud karun ay. Naka-feel ko’g something kaulaw, something kakulba, pero bahala na uy, basta gwapa ko karun!

Nanglingkod mi sa usa ka lamesa. Sosyalan lage ni ay. Round table tapos naa pay pahapin nga white nga tela. Naay mga wine glasses sa tunga tapos naa pay papanyo on each chair. Pwede man siguro picturan noh?

“Ay gang, naka-reserve na ni sa mga bisita.” si Ante Marites ang nag-istorya. “Didto ra sa kubo ang mga silingan. Wa namay tao didtoa, okay ra didto.”

Char. Reserve-reserve diay ang palakaran diri. Ning-smile lang mi ug pahiyom dayon hinay-hinay nga naglakaw padulong sa kubo.

In fairness ha, dili igang diri. Dili alimuot ug layo sa mga hubog nga gikanta ug gisayaw na ang kantang ‘Touch by Touch’.

“Diri lang ka Mayang ha, bilin lang ka diri basig mapulihan ta. Manguha ra mig pagkaon, kwaan lage tika’g lumpia.” Ningtando ra ko unya nangahawa silang duha.

Medyo gutom nasad noh kay wala ko ka-meryenda kagainang hapon. Nahutdan man gud ko’g ginanggang kagaina ba. Ambot uy, ningtaas man ang demand sa ginanggang nga saging ni Ante Mariafe Escobar, dili man unta to halinon dati.

Ningpahiyom ko kadali. Nakiramdam sa akoang paglingkod sa dihang nakasimhot kog pamilyar nga baho sa perfume. Medyo dili kaayo ko kaklaro paggabie maong dili nako mailhan kung kinsa ang taong padulong sa akoa.

Ningsilag ang kahayag sa iyahang nawong sa dihang naa na siya sa akoang tungod.

“Koy? Kokoy?”

Ningngisi siya.

ATANGI ANG SUMPAY…